ببخشید آقای شزنی؛ تقصیر ما نیست، عادتمان داده اند!!!
 |
تاریخ یوونتوس همیشه از دروازه‌بانان بزرگ حکایت‌ها با خود دارد. از زوف تا تاکونی؛ پروتزی تا بوفون و حتی سنگربانانی همچون فان درسار. گلرهای ماندگار در تاریخی که به جای ضربه به قلب‌ها، در هر طپش آنها زندگی می‌کردند. اما در سالهای اخیر یک پرسش دغدغه جدی تمام یوونتوسی‌ها بوده است؛ با پایان یافتن افسانه جانلوئیجی بوفون در یوونتوس چه کسی قرار است جانشین او شود؟
با قطعی شدن وداع اسطوره با یووه نگاه‌ها دوپاره شد؛ عده‌ای زیست یک ساله زیر سایه سوپرجی‌جی و رزومه قابل قبول سنگربان تیم ملی لهستان را با سوابقی همچون بازی در فوتبال ایتالیا و حضور در تیم‌های سرشناس کافی می‌دانستند و برخی دیگر نیز همچنان در جستجوی نامی بزرگ برای آسودگی خاطر بودند؛ آسایشی که گذشت زمان ثابت کرد هرگز ملازم آنها نخواهد شد.
وقتی بوفون نخستین انتخاب در ترکیب یووه بود؛ همه در حال گمانه‌زنی برای تخمین ارزش افزوده او پس از پایان هر بازی بودند. اینکه او با کدام رفلکس در سالهای پایانی چهارمین دهه زندگی‌اش قرار است قند را در دل هواداران آب کند. اما تنها چند ماه پس از پایان داستان جی‌جی با بانوی پیر دیگر هیچ قلبی برای دروازه یوونتوس نمی‌لرزد و هیچ قندی میل به آب شدن ندارد. با هر هجوم توپ به سمت دروازه یوونتوس، تمام وجودمان مهمان مهیب‌ترین زمین‌لرزه‌ها می‌شود و همه امیدمان بعد از خدا، ستون‌های دفاعی تیم می‌شوند.
در هفته‌هایی که ماتیا پرین با تمام حسابی که در جنوا به عنوان کاپیتان و در تیم ملی به عنوان یک استعداد برای گام نهادن در راه بزرگان از او می‌شد، بر نیمکت ذخیره‌ها چسبانده شد تا نگرانی از عدم حضور او و قرار دادنش در مسیر افت، باعث كاشته شدن بذر نگرانی در دل هواداران شود.
فرصت‌ها یك به یك از دست می‌روند و زمان برای شزنی تنگ‌تر می‌شود. به نظر می‌رسد او دیگر چاره‌ای ندارد و باید هرچه سریعتر یكی از این دو را را برگزیند؛ یا اینكه نقاط ضعفش را ترمیم كند و به یوونتوسی‌ها ثابت كند كه می‌تواند كلیدداری مطمئن برای قفل دروازه بانوی پیر باشد و یا اینكه آماده نشستن بر نیمكت ذخیره شود. عملكرد او در بازی‌های آینده و البته تصمیم ماسیمیلیانو الگری روایت‌گر سرنوشتِ پیش‌روی گلر شماره یك یوونتوس در این فصل خواهد بود. شیشیه عمر وویچنك در دستان خودش است مگر آنكه بخواهد آنرا در همین جای فصل به زمین بزند.
وویچنک شزنی می‌تواند سنگربانی با تجربه و ارزشمند برای هر کدام از تیم‌های حاضر در رقابت‌های سری آ باشد اما برای دروازه تیمی که همیشه لانه عقاب‌ها بوده و آسایشگاهی برای بیتوته سیمرغ‌های افسانه‌ای بوده، در نهایت یک شاهین کارآزموده است که می‌تواند نقش مهمانی موقت را ایفا کند. شزنی در بازی‌هایی که برای یوونتوس در دو فصل اخیر انجام داده، لحظات خوب نیر کم نداشته و بارها با شایستگی مانع از فروپاشی سنگرِ بیانکونری‌ها شده؛ اما چه کنیم که عادتمان داده‌اند به پروازِ عقاب‌ها و سیمرغ‌ها.
* يادداشت صرفاً حاوي نظرات شخصي نويسنده است و الزاماً ديدگاه و موضع رسمي Juventus.iR نيست.
